W roku 2021 byłam na stażu w Sedars Sinai Medical Center, Department of Psychiatry, Los Angeles, USA. Klinika była prowadzona przez Profesora Alana Schneider’a. W trakcie stażu pierwszy raz zetknęłam się z telemedycyną psychiatryczną. Klinika obsługiwała punkty konsultacyjne w Stanie California. Pacjenci wraz z rodzinami dotkniętymi zaburzeniami psychicznymi byli leczeni na „odległość”. Podobnie osoby wymagające konsultacji medycznej psychiatrycznej, będące w podróży na statkach pasażerskich wodnych i powietrznych.
W roku 2001 zakładałam pierwsze łącze telekomunikacyjne w niewielkiej gminie powiatu Cieszyńskiego, aby uruchomić punkt konsultacyjny telemedycyny psychiatrycznej, obsługiwany przez Cedars Sinai. Odbyło się kilkanaście konsultacji z Profesorem Alanem Schnaider’em. Być może tradycyjna medycyna psychiatryczna nie była wówczas przygotowana na tak znaczącą zmianę technologiczną, cyfrową jaka dziś – po ponad 20 latach, jest czymś oczywistym, zwyczajnym czy powszechnym. Wtedy spotkałam ogromny opór ówczesnej ordynator Oddziału Psychiatrii w którym pracowałam.
Podobnie było w innych ośrodkach w kraju, gdzie udałam się z „nowym medium„…
- Czym jest dziś telemedycyna, która być może przyśpieszona pandemią COVID-19 stała się częściowo utrudnieniem kontaktu pacjenta z specjalistą, a częściowo ułatwieniem realizacji szybkich wizyt, a czym jest – telemedyczna psychoterapia?
- Czy psychoterapia online może być z powodzeniem realizowana we wszystkich problemach?
- Jakie typy problemów pacjenta i szkoły psychoterapeutyczne są przeciwskazaniem?
- Czy psychoterapia online jest drogą na skróty ekonomiczne, czasoprzestrzenne i co ważne – czy umożliwia nawiązanie głębokiej relacji terapeutycznej, czy tylko ją pozoruje?
Powszechnie, uważa się, że psychoterapia online może być równie skuteczna jak terapia bezpośrednia, jednak zgodnie z aktualną wiedzą naukową, czasem przynosi mniejsze korzyści lub jest w ogóle niemożliwa, na przykład u osób uzależnionych czy chorujących psychicznie. Niestety do dnia dzisiejszego brak rzetelnych / naukowych badań nad tą formą psychoterapii.
Ta forma psychoterapii przeznaczona jest dla osób z utrudnionym dostępem do bezpośredniego spotkania prowadzonego w fizycznym/stacjonarnym gabinecie, na przykład mieszkających poza granicami kraju, czy mających ograniczenia ruchowe lub zdrowotne. Moim zdaniem nie może być jedyną formą psychoterapii.
Jeśli podejmuję decyzję o jej realizacji, zasadniczo w wyjątkowych sytuacjach, w tym samym wymiarze czasowym i finansowym, co psychoterapia w stacjonarnym gabinecie. Nie jest możliwe, by była to psychoterapia rozpoczynająca się online, gdyż z mojej praktyki wynika, iż bez zbudowanej stabilnej relacji terapeutycznej, forma pracy online jest bardzo „powierzchowna”.