Potrzeba kontaktu emocjonalnego ma znaczenie dla poczucia pewności siebie prawidłowej socjalizacji. Zaburzenia którejkolwiek z faz rozwoju w jej zakresie wiąże się z zaburzeniami osobowości, gdyż zaspokojenie potrzeby kontaktu osobowego leży u podstaw uspołecznionych form zachowania.
Ze względu na to, iż zaburzenia osobowości to trwałe wzorce wewnętrznych doświadczeń i zachowań człowieka, odbiegające od norm i oczekiwań w ramach kultury, w której człowiek żyje, a ujawnianie się tych wzorców dotyczy przynajmniej dwu z następujących obszarów: poznawczego, afektywnego, interpersonalnego i kontroli impulsu, można z przekonaniem przyjąć, iż wzorce osobowości i przywiązania mogą pozostawać ze sobą w relacjach.